lobotomy

„Lóbótómía (e. lobotomy), sem nefnist á góðri íslensku hvítuskurður eða geiraskurður, er skurðaðgerð þar sem hluti heilans er annað hvort skemmdur eða fjarlægður. Yfirleitt er átt við skurðaðgerð á fremsta hluta heilans í ennisgeira (sem einnig nefnist ennisblöð) og kallast þá ennisgeiraskurður (e. prefrontal lobotomy; nákvæmari þýðing væri reyndar forennisgeiraskurður en orðið er heldur óþjált). Ennisgeiraskurður getur stundum linað andlegar þjáningar fólks en veldur líka miklum og oft alvarlegum persónuleikabreytingum.“ fengið af vísindavef hi

 

Svona var farið með geðsjúka. Menn voru gerðir andlausir og nær heiladauðir. Þessi mynd er ekki af mér. Landsspítalinn ætti að hugsa sinn gang. Það hefur verið rætt um Kópavogshæli en þar voru einnig sakamenn sem höfuð fengið lobotomy aðgerð. Ég hef heyrt sögur af mönnum utan af landi sem fengu slíka aðgerð eftir að hafa verið með rangri konu eða of mörgum konum. Svona aðgerðir eru ekki framkvæmdar lengur.

 

Læknar voru að leita af skyndilausnum til að hafa stjórn á geðsjúkum.

 

 

Hér er mynd sem sýnir hve einföld aðgerð lobotomy er. Þú þarf bara íspikk og hamar...

 

The Great Dictator

The Great Dictator er mynd frá árinu 1940 Amerísk pólitísk háðsádeila. Handrit, leiksjórn framleiðsla og með aðalhlutverk fer Charlie Chaplin

 

Iron Sky er lag sem fékk mig til að horfa á The Great Dictator en ræða úr myndini er í laginu.

Og svo hér er myndin the The Great Dictator 

FRAMNESVEGUR 5

Pönkið er dautt.

Rakaðu af þér kambinn og skrýddu ovaní holu....

Mr. Dyllan

Réttlæti

ÖDDI ÁRIÐ 1992 Á UNGLINGAHEIMILINU TINDUM

Ég vil hér saka Velferðarsvið Akranesskaupstaðar um að koma ekki fram af virðingu. Ég vildi höfða mál gegn yfirvöldum Akranesskaupstaðar fyrir að setja mig í flokk með alvarlega fötluðum einstaklingum. En allt frá árinu 1986 hefur minn aðstandandi, Móðir mín, komist upp með rangyndi og hefur haldið því fram að ég sé vanþroskaður, þrátt fyrir að hún hafi orðið uppvís af ofbeldi og vanrækslu á Akureyri árið 1985.

 

Ég á ekkert erindi í meðferð með þroska- eða greindarskertum og uppfylli ekki skilyrði til meðferðar með slíku fólki, ekki frekar en ég uppfylli læknisfræðileg skilyrði til að fá aðgang að blindra bókasafni. Blinda er afmörkuð fötlun og það er ekki ætlast til þess að þeir sem hafa fulla sjón fái þjónustu sem er fyrir blinda.

 

Ég vil því segja að það er ekkert að mínum gáfum og ég er vel lesinn. Þegar kemur til hæfileika þá hef ég þá. Ég hefði t.d. áhuga á að læra á píanó en faðir minn var píanóleikari og lék á fjölda tónleika auk þess að hann var organisti Kaþólsku kirkjunnar. Ég lærði inngang af lagi og gat skilið að í tónlist er ákveðið kerfi. Nótnaborðið er kerfi. Ég hefði áhuga á að læra meira á tónlistarforrit sem ég fékk nýverið og lærði örlítið á. Ég myndi vilja eiga forritið. Ég myndi vilja læra meira í íslensku og lesa fyrirlestra í bókmenntafræði. Ég bý af því að hafa farið í Þjóðarbókhlöðuna og sótt mér fyrirlestra í heimspeki. Þeir fyrirlestrar eru grunnur í heimspeki. Ég er ekki heimspekingur og hef ekki hlotið neina menntun. En ég hef menntað mig sjálfur og ber virðingu fyrir því. Ég var óskrifandi en með æfingu og sjálfmenntun hef ég náð góðum árangri. Ég hef fengið birt ljóð í fangablaði Verndar og í Lesbók Morgunblaðsins. Einnig á ég þó nokkur ljóð á ljod.is og held úti blog síðuni www.veruleikatekk.blog.is

 

Ég er tekinn úr öllu samfélagi og er beittur bolabrögðum og hef verið sviptur allri mannlegri virðingu minni og er lokaður inn á Kleppi. Ég get ekki leitað réttar míns og minn lögfræðingur hefur samið við sóknaraðila. Það var gerð tilraun til að lögræðis svipta mig til 5 ára en dómari féllst ekki á þá kröfu en svipti mig bæði sjálfræði og fjárræði í 2 ár. Ég fékk að ávarpa dóminn og hafnaði vörn lögmanns. Ég vil því segja að Akraneskaupstaður getur ekki gert kröfu um ævilanga vistun á stofnun þar sem dómari féllst ekki á lögræðis sviptingu. Afi minn var skrifstofustjóri hjá Hb&co. Hans staða spilar stóra rullu í því hvernig Akraneskaupstaður kemur fram. Akranes hefur svikið mig.  Ég vil lifa frjáls maður og njóta þeirra mannréttinda sem þykja sjálfgefin. Ég vil halda sjálfsákvörðunarrétti mínum. Það sem á sér stað er sálarmorð þar sem einstaklingur með eðlilega greind er settur í hóp með þroskaheftum vegna útskúfunar. Að svipta fíkniefnaneytanda fjárræði svo hann geti ekki keypt sér vímuefni er fjarstæða. En það er gert í mínu tilfelli.

 

Það er kerfisbundið verið að brjóta mig niður. Það er allt reynt, orð mín gerð marklaus, húmor minn fyrirlitinn. Að vera sjálfræðissviptur í meðferð með þroskaheftum er mesta niðurlæging sem ég hef lifað. Það er verið að reyna þvinga mig í vináttu við þroskahefta. Að ég sé nauðungar vistaður með þroskaheftum er ósköp einfaldlega ofbeldi. Ég hef ekki tekið neitt próf. Ekkert færnimat hefur verið gert. En mér hefur verið haldið svo lengi í félagsskap með fötluðum að samanburðurinn er orðin sjálfsagður.

 

Í skýrslum Landsspítalans er líklegast enginn munur gerður á mér og þeim sem eru alvarlega vanþroska. Fjölskylda mín hefur ekki verið heiðaleg og þegar hún hefur verið spurð spurninga um líf mitt þá hefur hún logið. Lyginni má ekki raska, ég verð vera tekin úr umferð án þess að skaða orðstír fjölskyldu minnar.

 

Ég var svikinn um eingreiðslu, þegar ég fór á örorkubætur, sem er greiðsla afturvirkt og er greidd út einu sinni. Það mun vera upphæð sem nemur 2 ára örorkubótum. En það var skrifað upp á lán fyrir mig hjá Landsbankanum á Akranesi. Ég var hnepptur í skuldir Ég vil varpa upp þeirri spurningu: hvort ég hefði ekki verið settur fyrr á örorkubætur hafi ég verið fæddur með alvarlega skerðingu? Hefði móðir mín þá ekki tekið þátt í starfi með foreldrum sem ættu börn með samskonar fötlun. En ég hef verið að nálgast 25 ára aldur þegar ég fór á örorkubætur þá búinn að afplána 5 ár í fangelsi.

 

Það á engin maður það skilið að vera rændur allri mannlegri virðingu sinni á þennan hátt. Að ég sé rændur lífi mínu á þennan hátt særir mig. Ég myndi vilja  hafa trú á lífinu og myndi vilja trúa að það væri til réttlæti.

 

Stjáni blái

 

Steinarnir

Ég man eftir mér og þá var ég eins og þú.
Þá var ég barn og lífið var gjöf.
Ég borðaði appelsínur og tíndi steina.
Ég beið eftir regndögum þegar aðrir vildu sól.
Í rigningu skolaðist sandur og leðja burt-
og dýrmætir steinarnir urðu sýnilegir.
Ég átti skúffu eins og eru í bankahólfum.
Skúffuna fann ég á meðan ég var á ferð með stjúpa mínum-
um kirkjugarðinn í Gufunesi.
Ég hlúði vel að steinunum mínum og átti í þeim fjársjóð.
Ég raðaði steinunum vandlega í skúffuna-
og tók þá ákvörðun að verða ríkur.
Ég vildi ekki segja neinum frá.
Steinarnir voru mín eign.
Steinarnir voru framtíðar sjóður minn-
sem móðir mín skammaðist yfir og henti.

Utopia

Utopia

eftir Örn Úlriksson

(drög af smásögu)

 

 

Landið er Utopia, land hinna miklu málma, hinna miklu undra og hinna miklu fugla. Utopia er land sem eitt sinn var hulið ís. Landið var numið löngu eftir að heimurinn byggðist. Saga þess er friðsöm í sögu heimsins. Það er ríkt af náttúru og dýralífi og þá sérstaklega fyrir fuglalíf. Landið stendur af tveimur eyjum, Utopíu og Anos. Anos er minni en Utopia, þar eru námur og mikið um málmgrýti.

Drengur einn sem hefur mátt sköpunarinnar, fæðist í fátæku húsi og býr þar með móður sinni. Honum er gefið nafnið Örn. Móðir hans er fátæk og vinnur fyrir sér með saumaskap. Hún sýnir drengnum lítið atlæti en sér hag sinn í að fæða hann og klæða. Hún ól ekki drenginn í ást við föður hans heldur átti hann á laun. Faðir hans er stjórnmálamaður og kærir sig ekki um samskipti við barnsmóður sína. Hún er köld og sýnir honum ekki umhyggju en vegna ætternis hans gætir hún þess að vera ekki vond við hann.

Hún á oft leynilega fundi með mönnum og þá er drukkið og mikil gleði. Hún á engin samskipti nema við systur sína sem tekur börn í fóstur. Þær tala oft saman um saumaskap. Móðirin hefur áhyggjur af framtíð sinni. Hún vil ekki vera þekkt fyrir að eiga son með stjórnmálamanni. Þær taka ákvörðun um að skrá Örn sem tökubarn og gera hann munaðarlausan.

Hann dundar sér við það að skoða fugla og blóm með lítilli vinkonu sinni. Þau borða appelsínur og tína steina, hún er fögur og í algerri sátt við lífið. Þótt drengurinn sé ungur, veit hann undir niðri að dagar hans eru taldir. Þegar hann á 9 ára afmæli kemur faðir hans og tekur hann til sín. Hann fer með hann heim til fjölskyldu sinnar þar sem hann er hafður að háði og spotti og er barinn og píndur.

Fyrirlitning hans fjölskyldu til hins almenna manns er slík að þau hafa tekið það upp að éta menn.  Þau neyða drenginn til að taka þátt í veislum og tala við hann og segjast ætla að fita hann upp og éta. Á nóttinni er hann er lokaður ofan í dimmum kjallara þar sem hann grætur illsku blóðs síns.  Heimurinn hefur verið í friði í mörg ár en nú er sá tími liðinn. Það kemur til hans andi sem segir honum að hann skuli verða hólpinn.

Örn er í öngum sínum eftir þessa sýn og leitar útgöngu. Hann þreifar um í myrkrinu og finnur þar mjúka mold. Ekki mátti seinna vera vegna þess að nú var komið að honum. Kynnt hafði verið í báli úti undir berum himni og sagðist fjölskylda hans ætla sér að drepa hann og éta. Tryllingslegur andasveimur æðir um og fjölskyldan er orðið tryllt af illsku. Örn gróf sér leið undir húsið þar sem voru frárennslislagnir. Enginn gat elt hann. Ekki bræður hans sem voru of feitir en þeir voru jafnaldrar hans.

Hann kemst undan á flótta inn á fenjasvæði og skríður þar út á hringlaga hólma. Snákar og önnur skriðdýr sem þar höfðu sinn grið, viku úr vegi fyrir honum og hann lagðist í miðju hólmans og umlyktu dýrin hann. Svo kemur til hans úlfur og þefar af honum. Drengurinn horfir á hann hræddur en úlfurinn sér að ótti drengsins er ekki við hann, heldur mennina. Hann dregur drenginn útaf hólmanum til síns heima.  Þar fékk drengurinn hlýju.

 Hann lék sér við ylfingana og slóst um mat við þá, sem einn af úlfunum. Á 13. ári er hann á ferð með hópnum og þá sér hann menn. En þetta voru bara drengir eins og hann, ekki miklu eldri og þeir þekktu hann. Þeir kalla til hans nafn hans og hann heyrir nafn sitt.  Örn hafði ekki heyrt nafn sitt svo lengi að hann varð stjarfur þegar hann heyrði það. Úlfarnir lögðu á flótta og skildu hann eftir. Drengirnir sáu að Örn hafði ekki verið meðal manna svo árum skipti. Enginn hafði hann föt og neglur hans voru upp í kviku og hár hans sem flóki, bæði flækt og sítt.

Þeir skipta liði og tveir sitja hjá honum og einn þeirra fer og sækir hjálp. Þá sér Örn sýn. Fallega, ljóshærða stúlku sem segist ætla að frelsa hann. Hún segir að hann megi aldrei tala þó hann geti það vegna þess að það myndi kosta hann lífið. Nú yrði hann að takast á við það verk að læra án þess að spyrja, án þess að tala og án þess að nokkur vissi að hann væri með meðvitund.

Það er farið með Örn til föður hans sem sér að drengurinn er illa til fara og hafði ekki verið með mönnum. Nú hafði runnið af þeim fyrirlitningin og samúðin var tekin við. Það mátti ekki spyrjast út að þau hugsuðu ekki um sína. Þó hæddust þau að honum en vegna þess að hann sýndi engin merki um skilning né meðvitund gáfust þau fljótt upp því.  Hann var settur í herbergi með einum stól og einum glugga. Þar les faðir hans fyrir hann þessa sögu og hann sér að það vakna hjá honum viðbrögð.  Hann segir að það skuli ekki líðast að neinn úr hans fjölskyldu skuli vera ómenntaður.

Þannig hefst menntun hans Arnar. Hann skal verða sá menntaðasti í fjölskyldunni. Enginn sonur minn skal vera ómenntaður. Hann segir frá áformum sínum og hann fær marga með sér í lið til að segja Erni leyndardóma heimsins. Og þannig fer hver á eftir öðrum til Arnar til að gefa honum þekkingu leyndarmála sinna og sinnar menntunar.

Róstur verða þegar heimurinn fer að taka illsku og stríð brýst út í Útópíu. Fjölskyldan leggur á flótta og skilur Örn eftir, sem nú er orðinn þrítugur. Þau skilja hann einan eftir þegar þau halda á brott og hirða ekkert um hans líf né öryggi. Hann skipti engu máli. Nú er hann einn og hann getur ekki brugðist við ótta sínum. Vegna þess að hann hafði ekki hreift sig í fjölda ára. Hann var illa á sig kominn og vöðvar hans slappir og rýrir.

Nú kemur að fólk til að leita upplýsinga um fjármál Útópíu og finnur hann klæddan sem konung. Þannig hefðu þau ætlað að skilja hann einan eftir í landi, sem þau hefðu farið ránshendi um, til þess eins að hann skyldi aflífaður. En fólkið vissi hver hann var og þarna var kominn móður bróður hans sem var í álnum vegna stríðsins. Hann kemur Erni á sjúkrahús. Þar birtist honum aftur sýn.

Augu þeirra mætast og það var sem neistaði í huga hans og hann sér hana. Hann fer að hreifa munninn til að tala en það koma engin orð. Tár renna niður vanga hans og hún kyssir hann og hvíslar að nú verði hann að fara að taka sig taki. Hann hafi verið hjá stríðsherrunum og hann verði að miðla af þekkingu þeirra.

Erni vex kraftur með hverjum degi. Enginn veit hve gríðarlega þekkingu hann býr yfir. Hann fer í gönguferðir og hann skoðar blóm og fugla líkt og þegar hann var krakki. Og alltaf er hún við hlið hans tilbúin að styðja hann. Hún víkur aldrei frá honum og er hjá honum dag og nótt.

34 ára er Örn orðinn góður og heill heilsu. Vekur það mikla undrun hjá mörgum því margir halda að hann geti ekki verið góður. Hann kominn af þessari fjölskyldu. Það hafi verið hún sem hafði steypt öllu í kalda kol. Hún sem hann hafi séð í sýninni. Hún hafði verið útvalin allt frá upphafi til að vera hans.  

 Stríðið hefur brotist út um gjörvallan heim. Hann er fenginn til þess að ráðleggja ríki Utopiu um hvernig skuli hegða vörnum. Hann sér ekki neinn raunhæfan möguleika nema ef allt skildi verða nýtt. Það er horft á hann. Og hann segir ef þið trúið, þá mun allt vera nýtt.  Þetta er bara hugmynd, ég veit ekki hvað er að verða nema allt verði nýtt. Hann tekur í hönd elskunnar sinnar og leggur höfuð sitt að henni og útur höfði þeirra springur nýr heimur. Ný jörð og nýr himinn og þar eru þau hin fyrstu. 

eNDIR

F*** off

Fallegt stríð

Í falli mannsins er
upprisan falin.
Í dauðanum er líf hans grundvallað.
Í tortímingunni er upphaf
allra hluta.
Í stríði er lífsgjafinn
með sína iðnu hönd
miskunnsamastur.

Stríð, ó, fallega stríð,
sæktu þjóð mína heim.
Ég bið þig, ég bið þig!

Ó þjóð mín, ó, þjóð mín!
Látum blóð renna um
stræti okkar og torg.
Látum endurreisnarandann
blása í brjóst okkar eilífum sigri.

Sigrumst yfir efninu
og brjótum af okkur hlekki stöðnunar.
Ræstum hinar andlegu rotþrær.
Ræsum út til sjávar
verk hinna rotnuðu nútímans.

Ó, stríð, ó, stríð!
Fögur eru þín afkvæmi,
er spretta úr ösku eyðingar þinnar.
þar er upphaf lífs
nútíma Íslendings.

Ísland, Ísland
er staðnað og rotið
af alda langri kúgun.
Það sem við þurfum er stríð.
Já, fallegt stríð er það sem við þurfum,
til að hreinsa upp óþurft mannlegs lífs.

Látum nú herópin óma
Um stræti og torg
og bergmála milli fjarða.
Látum bróður drepa bróður, systur systur.
Rífum niður hinar fúlu stoðir
og byrjum á ferskum grunni
endurreisn íslenskrar þjóðar.