Billy Idol Storytellers

Billy Idol was still a rock & roll bad boy despite being over the hill by the start of the new millennium. Billy Idol: VH1 Storytellers captures that typical snarl without the bombast and returns to basics. The real rawness behind such classics as "Flesh for Fantasy," "Cradle of Love," and "To Be a Lover" is stripped, and the acoustic mix found on this album showcases Idol's appeal on a different level. The sexiness is still there, and Idol and guitarist Steve Stevens compose a magic as well. Fans should be pleased, for the tantalizing swagger of "Rebel Yell" is ageless. Renditions of Generation X's "Kiss Me Deadly" and "Dancing With Myself" are just as exciting, however it's the intensity of the punk anthem "Ready Steady Go" that brings everything together. While Billy Idol was issuing smash singles during a decade criticized for being unoriginal, Billy Idol: VH1 Storytellers suggests otherwise.

Billy Idol

Billy Idol Behind The Music Heimildarmynd

Undir glerþaki

Upp á fjalli-

undir glerþaki ljóðanna-

er spurnng.

 

Hvar er næsti leigubíll?

Bad boy bubby

 

„Bubby heldur út í heim KVIKMYNDIR Regnboginn LJÓTI STRÁKURINN BUBBY BAD BOY BUBBY" Leikstjórn og handrit: Rolf de Heer. Aðalhlutverk: Nicholas Hope, Claire Benito, Ralph Cotterill, Carmel Johnson og Paul Philpot. IntraFilm. 1993.

Ástralskar bíómyndir eru sjaldséðar orðnar hér í kvikmyndahúsunum eftir að nýbylgjan ástralska leið undir lok. Grínarinn Paul Hogan er orðinn helsti fulltrúi ástralskrar kvikmyndagerðar seinni árin. Ungum áströlskum leikstjórum hefur þó tekist að vekja athygli hin seinustu ár eins og Geoffrey Wright, sem gerði hina umdeildu og áhrifamiklu nýnasistamynd Romper Stomper", og Rolf de Heer sem gerði myndina Ljóti strákurinn Bubby í Regnboganum. Hvernig mynd er það? Ímyndið ykkur að Kaurismakibræðurnir finnsku hafi gert sambland af Being There" og Kaspar Hauser í Ástralíu og þá hafið þið einhverja hugmynd út á hvað Ljóti strákurinn gengur. Hún hefur allt til að bera í sérstaka og skemmtilega cult"-mynd.

Hún byrjar í viðbjóðslegri rottuholu þar sem hinn 35 ára gamli Bubby býr með móður sinni. Hún hefur aldrei hleypt honum út fyrir hússins dyr en lemur hann og ber fyrir minnstu yfirsjónir og sefur svo hjá honum á kvöldin. Hún hefur logið því að honum að utandyra sé andrúmsloftið banvænt og setur á sig gasgrímu í hvert sinn sem hún fer út. Dag einn knýr faðir Bubby dyra, sem ekki hefur látið sjá sig í 35 ár, og verður þá líf Bubby jafnvel enn ömurlegra. Lýkur þeim viðskiptum þannig að Bubby kæfir óafvitandi báða sína foreldra með plastfilmu og heldur út í heim.

Þetta er aðeins grunnurinn að enn einni sögunni af manninum sem upplifir alla kosti og galla nútímans eins og smábarn laus við þekkingu, gildismat og siðferðisþroska. Hann gæti verið frá Mars. Um leið og Bubby kynnist ruglingslegu samfélaginu og lagar sig að því eftir bestu getu með tilheyrandi árekstrum verður hann nokkurskonar gúru eða leiðtogi og hleypir af stað nýrri tísku með því einu að herma eftir því sem hann sér og heyrir. Því þrátt fyrir viðbjóðinn og óeðlið í upphafinu er hér merkilegt nokk mannvænleg og falleg og stundum spaugileg saga á ferðinni um þyrnum stráða braut hins misnotaða einfeldings til betra lífs. Blótsyrðaflaumur og mannvonska einkennir mikið það líf sem hann kynnist utandyra nema hann kemst ásamt öðru í samband við ómerkilega hljómsveit og verður vítamínsprautan sem hún þarfnast með því einu að apa eftir mannvonskunni sem á leið hans hefur orðið og túlka þannig heiminn sem við lifum í.

Leikstjórinn og handritshöfundurinn gefur athyglisverða mynd af kulda og ömurleika stórborgarlífins í Ástralíu frá sjónarhóli einfeldingsins og Nicholas Hope gæðir Bubby lífi með frábærum leik og túlkar eftirminnilega mann sem hefur það eitt haldreipi að herma eftir því sem við hann er sagt og gert. Hann stjórnast af frumhvötunum einum og Hope tekst stundum að minna á refslegan leik Jack Nicholsons þegar hann er í versta hamnum. Ljóti strákurinn Bubby er kannski í lengsta lagi en hún er alltaf áhugaverð, stundum næstum óbærileg í ljótleikanum og sannarlega öðruvísi valkostur þeim sem aldir eru upp á Hollywoodmyndum.“

Arnaldur Indriðason  Bad boy bubby

 

Skemmtið ykkur vel.

Bestu kveðjur Öddi

Þegar ég var lítill strákur

Furðusaga

 

Þegar ég var lítill strákur blasti framtíðin við mér.  Ég var svokallað undrabarn og var altalandi 10 mánaða, kunni alla orðabókina og því farinn að lesa læknisfræði 3 ára.  Pabbi minn var voða glaður með það.  Ég mátti læra allt sem ég vildi nema bókmenntir.  Bókmenntir voru mesta óþurft og öll óhamingja heimsins var af þeim sprottin.  Þannig að ég las geðlæknisfræði, sálfræði, efnafræði, lyfjafræði, tölvuvísindi, heimspeki og guðfræði. Ég var full menntaður 5 ára og var orðinn prófessor 7 ára.  Það var ekki til sú speki sem ég gat ekki lært eða skilið.  Latínan var það eina sem vafðist fyrir mér, en ég átti að ná henni þegar ég yrði unglingur.  Ég var hræddur við þann mann sem þessi unglingur var, sem bjó innra með mér, ég vildi alls ekki hitta hann.  Ég hafði heyrt talað um unglingaveiki og ég vildi ekki verða veikur.  Pabbi átti í einhverjum vandræðum með Ameríkanann og ég svo ungur vissi ekki að ég átti sjálfur í vandræðum með Kanann. 

 

 Ég bjó á Söðulsholti á Snæfellsnesi með móður minni og stjúpföður, þegar Ameríkaninn byrjaði að fljúga með orrustuþotur, svona rétt fyrir ofan höfuð mitt, ég varð ekkert hræddur.  Ég hafði ekkert gert af mér nema það að vera duglegur að læra.  Það var meinið.  Ég hitti mikla og góða menn sem voru hrifnir af mér gáfna minna vegna.  Einn af þeim var prófessor Aristóteles. Hann kenndi mér mikla lexíu um það hvernig það er að vera svona drengur, eins og ég var, og hvernig það yrði að verða fulorðinn. Ég var ofsóttur af stórveldi og það yrði að beita hörku, ég yrði að fara í felur. Ég væri það gáfaður að ég gæti blekkt stórveldið. Ég yrði að gerast glæpamaður. Það gekk allt eftir sem hann sagði.  Nema ég varð miklu verri en allt það sem vont er. 

 

Við fjölskyldan fluttum norður í Árneshrepp á Ströndum vegna þess að stjúpi minn var prestur og hann fékk þar brauð.  Allt gékk vel, ég var orðinn af venjulegum krakka og búinn að gleyma því að ég hefði verið undrabarn. En einn góðan dag var þar, úti við ströndina, fyrir utan eldhúsgluggann, herskip frá Ameríkananum. Ameríkaninn hótaði að skjóta allt í loft upp yrði ég ekki drepinn. Móðir mín varð svo hrædd að hún ætlaði að fara gegn heimsveldinu og hefja einhliða stríð.  Andrúmsloftið var rafmagnað.  Presturinn hann Sr. Snáð Snáðason  náði að hringja í diplómat til að afstýra árásinni, gegn þeim skilyrðum, að ég fengi aldrei að eignast neitt og myndi aldrei fá að verða neitt.  Svona er heimsveldisstefna Ameríkanans.  Að drepa allt það sem er gott og ekki þeirra.  Það mátti ekki vera svo að á Íslandi yrði snillingur.  Ég var ekki kommúnisti, heldur bara lítill strákur. Það var útlit fyrir að ég yrði mikill gróðapungur og hefði því að átt að vera heimsveldinu þóknanlegur. Ég hef aldrei getað skilið hvers vegna Ameríka réðist gegn mér. Ég vil ekki að það verði endanlega breitt yfir sögu Íslands. Mín saga er saga Íslands. Nú fá allir að vita að ég var drengur sem lærði læknisfræði 3 ára og var mjög góður á því sviði. Ég harma þá stöðu sem Ísland er komið í og ég kenni heimsveldinu um hana. 

 

Ísland var tekið og nútímavætt með tilheyrandi siðspillingu.  Lög og regla hafa ekkert við siðblindu og valdagráðugt heimsveldi að gera. Það er staðreynd að yfirvöld hafa sængað með skrímslinu, fimmfætta hrútnum. Ég hefði viljað að fá að lifa í friði og fá að eignast fjölskyldu. Ég hef þá hlýtt Aristóteles í einu og öllu.  Hér er ég og get ekkert af því gert…

 

lobotomy

„Lóbótómía (e. lobotomy), sem nefnist á góðri íslensku hvítuskurður eða geiraskurður, er skurðaðgerð þar sem hluti heilans er annað hvort skemmdur eða fjarlægður. Yfirleitt er átt við skurðaðgerð á fremsta hluta heilans í ennisgeira (sem einnig nefnist ennisblöð) og kallast þá ennisgeiraskurður (e. prefrontal lobotomy; nákvæmari þýðing væri reyndar forennisgeiraskurður en orðið er heldur óþjált). Ennisgeiraskurður getur stundum linað andlegar þjáningar fólks en veldur líka miklum og oft alvarlegum persónuleikabreytingum.“ fengið af vísindavef hi

 

Svona var farið með geðsjúka. Menn voru gerðir andlausir og nær heiladauðir. Þessi mynd er ekki af mér. Landsspítalinn ætti að hugsa sinn gang. Það hefur verið rætt um Kópavogshæli en þar voru einnig sakamenn sem höfuð fengið lobotomy aðgerð. Ég hef heyrt sögur af mönnum utan af landi sem fengu slíka aðgerð eftir að hafa verið með rangri konu eða of mörgum konum. Svona aðgerðir eru ekki framkvæmdar lengur.

 

Læknar voru að leita af skyndilausnum til að hafa stjórn á geðsjúkum.

 

 

Hér er mynd sem sýnir hve einföld aðgerð lobotomy er. Þú þarf bara íspikk og hamar...

 

The Great Dictator

The Great Dictator er mynd frá árinu 1940 Amerísk pólitísk háðsádeila. Handrit, leiksjórn framleiðsla og með aðalhlutverk fer Charlie Chaplin

 

Iron Sky er lag sem fékk mig til að horfa á The Great Dictator en ræða úr myndini er í laginu.

Og svo hér er myndin the The Great Dictator 

FRAMNESVEGUR 5

Pönkið er dautt.

Rakaðu af þér kambinn og skrýddu ovaní holu....

Mr. Dyllan

Réttlæti

ÖDDI ÁRIÐ 1992 Á UNGLINGAHEIMILINU TINDUM

Ég vil hér saka Velferðarsvið Akranesskaupstaðar um að koma ekki fram af virðingu. Ég vildi höfða mál gegn yfirvöldum Akranesskaupstaðar fyrir að setja mig í flokk með alvarlega fötluðum einstaklingum. En allt frá árinu 1986 hefur minn aðstandandi, Móðir mín, komist upp með rangyndi og hefur haldið því fram að ég sé vanþroskaður, þrátt fyrir að hún hafi orðið uppvís af ofbeldi og vanrækslu á Akureyri árið 1985.

 

Ég á ekkert erindi í meðferð með þroska- eða greindarskertum og uppfylli ekki skilyrði til meðferðar með slíku fólki, ekki frekar en ég uppfylli læknisfræðileg skilyrði til að fá aðgang að blindra bókasafni. Blinda er afmörkuð fötlun og það er ekki ætlast til þess að þeir sem hafa fulla sjón fái þjónustu sem er fyrir blinda.

 

Ég vil því segja að það er ekkert að mínum gáfum og ég er vel lesinn. Þegar kemur til hæfileika þá hef ég þá. Ég hefði t.d. áhuga á að læra á píanó en faðir minn var píanóleikari og lék á fjölda tónleika auk þess að hann var organisti Kaþólsku kirkjunnar. Ég lærði inngang af lagi og gat skilið að í tónlist er ákveðið kerfi. Nótnaborðið er kerfi. Ég hefði áhuga á að læra meira á tónlistarforrit sem ég fékk nýverið og lærði örlítið á. Ég myndi vilja eiga forritið. Ég myndi vilja læra meira í íslensku og lesa fyrirlestra í bókmenntafræði. Ég bý af því að hafa farið í Þjóðarbókhlöðuna og sótt mér fyrirlestra í heimspeki. Þeir fyrirlestrar eru grunnur í heimspeki. Ég er ekki heimspekingur og hef ekki hlotið neina menntun. En ég hef menntað mig sjálfur og ber virðingu fyrir því. Ég var óskrifandi en með æfingu og sjálfmenntun hef ég náð góðum árangri. Ég hef fengið birt ljóð í fangablaði Verndar og í Lesbók Morgunblaðsins. Einnig á ég þó nokkur ljóð á ljod.is og held úti blog síðuni www.veruleikatekk.blog.is

 

Ég er tekinn úr öllu samfélagi og er beittur bolabrögðum og hef verið sviptur allri mannlegri virðingu minni og er lokaður inn á Kleppi. Ég get ekki leitað réttar míns og minn lögfræðingur hefur samið við sóknaraðila. Það var gerð tilraun til að lögræðis svipta mig til 5 ára en dómari féllst ekki á þá kröfu en svipti mig bæði sjálfræði og fjárræði í 2 ár. Ég fékk að ávarpa dóminn og hafnaði vörn lögmanns. Ég vil því segja að Akraneskaupstaður getur ekki gert kröfu um ævilanga vistun á stofnun þar sem dómari féllst ekki á lögræðis sviptingu. Afi minn var skrifstofustjóri hjá Hb&co. Hans staða spilar stóra rullu í því hvernig Akraneskaupstaður kemur fram. Akranes hefur svikið mig.  Ég vil lifa frjáls maður og njóta þeirra mannréttinda sem þykja sjálfgefin. Ég vil halda sjálfsákvörðunarrétti mínum. Það sem á sér stað er sálarmorð þar sem einstaklingur með eðlilega greind er settur í hóp með þroskaheftum vegna útskúfunar. Að svipta fíkniefnaneytanda fjárræði svo hann geti ekki keypt sér vímuefni er fjarstæða. En það er gert í mínu tilfelli.

 

Það er kerfisbundið verið að brjóta mig niður. Það er allt reynt, orð mín gerð marklaus, húmor minn fyrirlitinn. Að vera sjálfræðissviptur í meðferð með þroskaheftum er mesta niðurlæging sem ég hef lifað. Það er verið að reyna þvinga mig í vináttu við þroskahefta. Að ég sé nauðungar vistaður með þroskaheftum er ósköp einfaldlega ofbeldi. Ég hef ekki tekið neitt próf. Ekkert færnimat hefur verið gert. En mér hefur verið haldið svo lengi í félagsskap með fötluðum að samanburðurinn er orðin sjálfsagður.

 

Í skýrslum Landsspítalans er líklegast enginn munur gerður á mér og þeim sem eru alvarlega vanþroska. Fjölskylda mín hefur ekki verið heiðaleg og þegar hún hefur verið spurð spurninga um líf mitt þá hefur hún logið. Lyginni má ekki raska, ég verð vera tekin úr umferð án þess að skaða orðstír fjölskyldu minnar.

 

Ég var svikinn um eingreiðslu, þegar ég fór á örorkubætur, sem er greiðsla afturvirkt og er greidd út einu sinni. Það mun vera upphæð sem nemur 2 ára örorkubótum. En það var skrifað upp á lán fyrir mig hjá Landsbankanum á Akranesi. Ég var hnepptur í skuldir Ég vil varpa upp þeirri spurningu: hvort ég hefði ekki verið settur fyrr á örorkubætur hafi ég verið fæddur með alvarlega skerðingu? Hefði móðir mín þá ekki tekið þátt í starfi með foreldrum sem ættu börn með samskonar fötlun. En ég hef verið að nálgast 25 ára aldur þegar ég fór á örorkubætur þá búinn að afplána 5 ár í fangelsi.

 

Það á engin maður það skilið að vera rændur allri mannlegri virðingu sinni á þennan hátt. Að ég sé rændur lífi mínu á þennan hátt særir mig. Ég myndi vilja  hafa trú á lífinu og myndi vilja trúa að það væri til réttlæti.

 

Stjáni blái