Til umboðsmanns alþingis og landlæknis.

mánudagur, 9. janúar 2017

 

Ég, undirritaður, Örn Úlriksson kt, 120376-3229 vistmaður á Kleppsspítala vil kvarta yfir vistun minni á Öryggisgeðdeild D-15, Kleppsspítala. Nú 8. desember 2016 hef ég verið í tvö ár á Öryggisgeðdeild. Ég fékk sjálfræði mitt 8. desember 2016 en er enn vistaður gegn vilja mínum á Öryggisgeðdeild á Kleppsspítala. Velferðarsvið Akraneskaupstaðar krefst þess að ég lifi undir eftirliti og þess er krafist af bæjaryfirvöldum að ég verði vistaður á búsetukjarna eða á sambýli. Ég get ekki samþykkt að fara sjálfviljugur í ævilangt varðhald. Ég vil lifa frjáls og njóta sömu borgaralegu réttinda og aðrir íslenskir borgarar. Ég krefst sjálfstæðrar búsetu.

 

Árin áður en var sviptur sjálfræði af héraðsdóm suðurlands í desember 2014 hafði ég afplánað 3 ár í fangelsinu að Litla Hrauni fyrir íkveikju, umferðarlagabrot og líkamsárás. Ég fékk ekki reynslulausn vegna mála hjá ríkissaksóknara en ég var kærður fyrir líkamsárás sem átti að hafa átt sér stað hér á Kleppsspítala. Lögreglan lýsti því yfir við mig að hún væri óánægð vegna tilefnisleysis þeirrar kæru og tók af mér skýrslu þar sem ég kvartaði yfir meðferð minni hér á Kleppsspítala. Ég sárbað um að fá að leggja fram kæru. Mér hefur nú verið haldið föngum í 5 ár.

Ég glími ekki við þroskaskerðingu en er öryrki. Ég hef ekki farið í neitt færnimat og veit ekki hver greiningin á mér er eða hvaða forsendur meðferðaaðilar gefa sér til að þvinga mig til undirgefni. Ég er hér á Kleppsspítala vistaður með þroskaheftum og mér hefur fundist það mjög vont. Ég hef kvartað yfir því en mér er sagt að það fólk sé veikt eins og ég og hafi sama rétt. Ég er ekki sammála því og vil ekki undirgangast meðferð sem jafn þroskaheftum. Ég hef ekkert í höndunum sem sannar að ég sé gáfaður, ég hef ekki tekið nein próf. En ég hef undirgengist iQ próf hjá Elsu Báru Sverrisdóttur sálfræðings hér á Kleppsspítala. Ég hef fengið uppgefna niðurstöðuna 115.

 

Ég vil meðferð með öðrum fíklum en því er haldið fram að ég sé ekki fíkil. Heldur vilji ég vera það. Mér finnst þessi viðhorf starfsmanna Öryggisdeildar Landspítalans vera niðurlægandi og vil ég kvarta undan því að ekki sé tekið tillit til neyslusögu minnar.

 

Ég kem úr fámennum hreppi þar sem ég bjó til 9 ára aldurs en ég var búsettur í Árneshreppi á Ströndum. Stjúpfaðir minn, Einar G Jónsson, var prestur í Árnesi 1. Ég var aldrei á leikskóla og hlaut ekki grunnskólamenntun. Ég var svikinn um lögbundna skólaskyldu. Skólaganga mín hófst ekki fyrr en árið 1985 á Akureyri í 4 bekk í Brekkuskóla. Þar var ég illa farinn vegna vanrækslu og ofbeldis. Samnemendur mínir fengu frí í skólanum vegna þess hve illa ég var farinn og hve heimilisaðstæður mínar voru slæmar.

Haustið 1986 hóf ég menntun í Brekkubæjarskóla á Akranesi en fékk enga sérstaka aðhlynningu vegna heimilisaðstæðna. Ég byrjaði í 5 bekk. Umsjónakennari minn var Hrönn Eggertsdóttir. Hún er tengd vinaböndum við stjúpmóður mína Margréti Halldórsdóttur sem er ekkja föður míns Úlriks Ólasonar Organista. Ég tel mig hafa verið hlunnfarin af Hrönn Eggertsdóttur og af skólayfirvöldum á Akranesi vegna þeirrar meðferðar sem ég fékk og hef fengið.

 

Ég fór í tossabekk með eldri drengjum en var svo settur í sérdeild Brekkubæjarskóla. Þar fann ég mig niðurlægðan vegna samvista við þroskahefta. Þar lauk minni skólagöngu. Ég var sendur í greiningu á barna og unglingageðdeild við dalbraut en fékk ekki að hefja nám við dalbrautarskóla. Hvaða greiningu ég fékk á bugl veit ég ekki. Ég var svo á unglingaheimili ríkisins við efstasund 86 í Reykjavík. Þar var ég beittur þvingunum og hendur mínar vafðar límbandi og mér refsað fyrir ólæti. Þaðan lá leið mín á meðferðarheimilið Tinda á Kjalarnesi. Þar var ég beittur ofbeldi af Dr. Helga Kristbjarnar. Hann stakk nál langt í olnbogabót mína. Ég var veikur í 3 vikur. Ég gruna að hann hafi verið að veita mér áminningu fyrir að vera sprautufíkil. Dr. Helgi Krisbjarnar svipti sig lífi. Ég flakkaði um á milli unglingaheimila til 16 ára aldurs. Árið 1992 þá 16 ára var ég settur í gæsluvarðhald í 14 daga í Síðumúlafangelsi. Ég var saklaus, ég var grunaður um innbrot sem ég hafði ekki framið hjá vina fjölskyldu hálfbróður míns Andra Úlrikssonar. Lalli Djóns (Lárus Björn Svafarsson) var svo fundin sekur um það innbrot. Hilmar Ingimundarson Hdl var þá minn lögmaður.

Ég er sagður vera með persónuleikaröskun en hef ekki fengið neina skýringu á hvað það þýðir. Ég hef ekki tekið persónuleikapróf. Ég hef hringt í umboðsmann alþingis og spurt hvort ég hafi rétt á lögfræðiaðstoð. Ég skýrði frá stöðu minni og lét í ljós óánægju mína með hvaða meðferð ég hlyti hér á Kleppsspítala. Fulltrúi umboðsmanns alþingis skýrði mér frá því að Landsspítalinn væri upplýsingaskyldur við mig. Landsspítalinn hefur ekki sinnt þeirri skyldu.

 

Ég hef lögfræðinginn Stefán Karl Kristjánsson Hdl sem hefur tekið mín mál að sér. En vegna aðstæðna minna og menntunarleysis hef ég ekki getað skýrt nægjanlega vel frá hvaða kröfu ég vil gera. Mér finnst ég sviptur öllum rétti til að leita réttar míns þegar kemur að lögfræðilegum málum eins og að ganga jafn öðrum í fjölskyldu minni til arfs og krefjast bóta frá tryggingum. En ég tel að komið sé fram við mig eins og ég sé ólögráða.

 

Framkoman sem ég fæ frá Akraneskaupstað og af læknum landsspítalans særir mig. Ég er sjálfráða og ábyrgur gerða minna. Ég þarf á aðstoð að halda en vil hafna öllum úrræðum þar sem ég nýt ekki sömu mannréttinda og aðrir frjálsir íslenskir borgarar. Ég vil kvarta yfir ítrekuðum sjálfræðissviptingum og vil fá að njóta jafnræðis við aðra sjálfráða einstaklinga þegar kemur til búsetu og úthlutun félagslegra íbúðar.

Örn Úlriksson