Jónsmessukvöld á Litla-Hrauni

Gömul sprauta þjónar mér í kveld,
og brotin nál stingst í gegnum holdið.
Vökvinn tær bíður blóðsins
sem nálin ætlar að skila inn í æð.

Hugur minn veit að brátt verður hann í ró.
Þetta eru hans dýrðarstundir.
Hans helgustu augnablik.

Hún hafði það í gegn blessuð nálin,
Ég man er ég var án hennar lokaður í fangelsi.

Þá brúkuðum við Siggi svarti penna.
Hann var með stálodd sem við brýndum hvassan.
Skítt með alla skynsemi og rökhugsun.
Við blásum þetta í æð.
Sögðum við hvor við annan og leystum upp efnið einbeittir.
Ég var á undan, þá rétt tæplega 19 ára, og Siggi blés ofur létt.

Þetta gekk betur en hugmyndafræðin hafði gefið von um
Og þetta skilaði tilætluðum árangri.
Nú í einu vetfangi, í litlum klefa austur á Litla-Hrauni,
fullum af bókum, var amfetamíni blásið í blóðrás mína.
Hugur minn öðlaðist þá samstundis frelsi.

Hendur mínar styrkar og stöðugar tóku þá til
við að undirbúa næsta skot.
Ég þreif pennann með rakspíra og bjó um olnbogabót mína.
Þetta var gott, að önnur virðist ekki standast samanburð.

Siggi leit á handlegg sinn og leitaði æða pennanum til hæfis.
Amfetamínupplausnin var komin í pennann á ný,
og honum var haldið á hvolfi.
Putta var haldið fyrir annan enda hans.

Nú var komið að þeim gamla svarta lífsnautnamanni að-

hitta rétt á æð með pennans svera oddi.
Snöggur kippur hægri handar í átt að þeirri vinstri.

Guðirnir voru með okkur þetta kvöld.

Ég blés varlega og beiskur vökvinn spýttist inn í æð hans og hann brosti.

Við gengum frá eftir okkur.
Hreinsuðum upp nokkra blóðdropa er dropið
höfðu úr hendi mér.

Létum sjá okkur á ganginum hvor í sínu lagi og köstuðum kveðju á sællega verðina.
Við eyddum svo kvöldinu fram að innilokun
í Tarot-lestur þetta Jónsmessukvöld.