Þegar ég var lítill strákur

Furðusaga

 

Þegar ég var lítill strákur blasti framtíðin við mér.  Ég var svokallað undrabarn og var altalandi 10 mánaða, kunni alla orðabókina og því farinn að lesa læknisfræði 3 ára.  Pabbi minn var voða glaður með það.  Ég mátti læra allt sem ég vildi nema bókmenntir.  Bókmenntir voru mesta óþurft og öll óhamingja heimsins var af þeim sprottin.  Þannig að ég las geðlæknisfræði, sálfræði, efnafræði, lyfjafræði, tölvuvísindi, heimspeki og guðfræði. Ég var full menntaður 5 ára og var orðinn prófessor 7 ára.  Það var ekki til sú speki sem ég gat ekki lært eða skilið.  Latínan var það eina sem vafðist fyrir mér, en ég átti að ná henni þegar ég yrði unglingur.  Ég var hræddur við þann mann sem þessi unglingur var, sem bjó innra með mér, ég vildi alls ekki hitta hann.  Ég hafði heyrt talað um unglingaveiki og ég vildi ekki verða veikur.  Pabbi átti í einhverjum vandræðum með Ameríkanann og ég svo ungur vissi ekki að ég átti sjálfur í vandræðum með Kanann. 

 

 Ég bjó á Söðulsholti á Snæfellsnesi með móður minni og stjúpföður, þegar Ameríkaninn byrjaði að fljúga með orrustuþotur, svona rétt fyrir ofan höfuð mitt, ég varð ekkert hræddur.  Ég hafði ekkert gert af mér nema það að vera duglegur að læra.  Það var meinið.  Ég hitti mikla og góða menn sem voru hrifnir af mér gáfna minna vegna.  Einn af þeim var prófessor Aristóteles. Hann kenndi mér mikla lexíu um það hvernig það er að vera svona drengur, eins og ég var, og hvernig það yrði að verða fulorðinn. Ég var ofsóttur af stórveldi og það yrði að beita hörku, ég yrði að fara í felur. Ég væri það gáfaður að ég gæti blekkt stórveldið. Ég yrði að gerast glæpamaður. Það gekk allt eftir sem hann sagði.  Nema ég varð miklu verri en allt það sem vont er. 

 

Við fjölskyldan fluttum norður í Árneshrepp á Ströndum vegna þess að stjúpi minn var prestur og hann fékk þar brauð.  Allt gékk vel, ég var orðinn af venjulegum krakka og búinn að gleyma því að ég hefði verið undrabarn. En einn góðan dag var þar, úti við ströndina, fyrir utan eldhúsgluggann, herskip frá Ameríkananum. Ameríkaninn hótaði að skjóta allt í loft upp yrði ég ekki drepinn. Móðir mín varð svo hrædd að hún ætlaði að fara gegn heimsveldinu og hefja einhliða stríð.  Andrúmsloftið var rafmagnað.  Presturinn hann Sr. Snáð Snáðason  náði að hringja í diplómat til að afstýra árásinni, gegn þeim skilyrðum, að ég fengi aldrei að eignast neitt og myndi aldrei fá að verða neitt.  Svona er heimsveldisstefna Ameríkanans.  Að drepa allt það sem er gott og ekki þeirra.  Það mátti ekki vera svo að á Íslandi yrði snillingur.  Ég var ekki kommúnisti, heldur bara lítill strákur. Það var útlit fyrir að ég yrði mikill gróðapungur og hefði því að átt að vera heimsveldinu þóknanlegur. Ég hef aldrei getað skilið hvers vegna Ameríka réðist gegn mér. Ég vil ekki að það verði endanlega breitt yfir sögu Íslands. Mín saga er saga Íslands. Nú fá allir að vita að ég var drengur sem lærði læknisfræði 3 ára og var mjög góður á því sviði. Ég harma þá stöðu sem Ísland er komið í og ég kenni heimsveldinu um hana. 

 

Ísland var tekið og nútímavætt með tilheyrandi siðspillingu.  Lög og regla hafa ekkert við siðblindu og valdagráðugt heimsveldi að gera. Það er staðreynd að yfirvöld hafa sængað með skrímslinu, fimmfætta hrútnum. Ég hefði viljað að fá að lifa í friði og fá að eignast fjölskyldu. Ég hef þá hlýtt Aristóteles í einu og öllu.  Hér er ég og get ekkert af því gert…